เราอธิบายว่าประชากรที่ใช้งานทางเศรษฐกิจคืออะไรและลักษณะของประชากรที่มีงานทำและประชากรที่ไม่ได้ใช้งานทางเศรษฐกิจ
ประชากรที่มีงานทำเป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ใช้งานทางเศรษฐกิจประชากรที่ใช้งานทางเศรษฐกิจคืออะไร?
ประชากรที่ใช้งานทางเศรษฐกิจหรือที่เรียกว่า "กำลังแรงงาน" สอดคล้องกับปริมาณของ บุคคล ที่อยู่ในขั้นตอนการทำงานหรือชีวิตที่มีประสิทธิผล กลุ่มนี้รวมถึงผู้ที่มีอาชีพและผู้ที่ไม่ได้แต่กำลังมองหา
เป็นส่วนหนึ่งของ ประชากร สามารถบริจาคสินค้าหรือ บริการ สู่ตลาดเพราะเป็นไปตามตัวแปรบางอย่าง เช่น ช่วงอายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์การทำงาน เป็นต้น ประกอบด้วยสองกลุ่มใหญ่:
- ประชากรวัยทำงาน. ผู้ที่มีงานทำ.
- ประชากรว่างงาน. เป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ไม่มีงานทำ แต่กำลังค้นหาอย่างแข็งขัน เรียกอีกอย่างว่า "การว่างงานแบบเปิด" ไม่ควรสับสนกับประชากรที่ไม่ได้ใช้งานทางเศรษฐกิจ
ประชากรวัยทำงาน
ภาคหลักเกี่ยวข้องกับการสกัดวัตถุดิบประชากรที่มีงานทำเป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ใช้งานทางเศรษฐกิจซึ่งมีกิจกรรมทางเศรษฐกิจอย่างน้อยหนึ่งกิจกรรม เกณฑ์ของการทำงานหนึ่งชั่วโมงช่วยให้สามารถเปรียบเทียบทางสถิติกับประเทศอื่น ๆ และอนุญาตให้จับอาชีพที่ไม่เป็นทางการหรือความเข้มต่ำหลายแห่งในอาณาเขต
จำนวนชั่วโมงของอาชีพปกติจะพิจารณาระหว่าง 35 ถึง 45 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ แต่ภายในประชากรที่มีงานทำ จะมีกลุ่มย่อยสองกลุ่มรวมอยู่ด้วย แม้ว่าจะไม่มีลักษณะเช่นนี้:
- ประชากรผู้ไม่มีงานทำรายชั่วโมง เป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ทำงานน้อยกว่า 35 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
- ประชากรแออัดเกินไป เป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ทำงานมากกว่าสี่สิบห้าชั่วโมงต่อสัปดาห์
นอกจากนี้ ประชากรที่มีงานทำแตกต่างกันไปตามภาคการผลิตที่ลงทุนชั่วโมงทำงาน การจำแนกประเภทนี้ช่วยให้การศึกษาและ การวิเคราะห์ ของการผลิตทางเศรษฐกิจของประชากร ภาคส่วนต่างๆ ได้แก่
- ดิ ภาคหลัก. ครอบคลุมกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการสกัด ทรัพยากรธรรมชาติ. ตัวอย่างของภาคหลักคือ ทำนา, ที่ การเลี้ยงวัว, การแสวงประโยชน์จากเหมืองและ ไฮโดรคาร์บอน, ท่ามกลางคนอื่น ๆ.
- ดิ ภาครอง. ประกอบด้วยกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลง วัตถุดิบ ในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเพิ่มมูลค่าให้กับสินค้า ตัวอย่างของภาคทุติยภูมิ ได้แก่ กิจกรรมทางอุตสาหกรรม (พิจารณาว่า แสงสว่าง และ หนัก) นำเสนอผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ อิเล็กทรอนิกส์, รองเท้า, อาหาร แปรรูป เสื้อผ้า และอื่นๆ
- ดิ ภาคที่สาม. ครอบคลุมกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ออกแบบมาเพื่อให้ บริการ (และไม่ใช่เพื่อการผลิตสินค้าหรือสินค้า) ตัวอย่างภาคตติยภูมิ ได้แก่ พาณิชย์, การขนส่ง, บริการสาธารณะ หรือส่วนตัว เป็นต้น
- ภาคควอเตอร์นารี ครอบคลุมกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการให้บริการที่เน้นงานทางปัญญา the ความรู้ และของ งานวิจัย. ตัวอย่างภาคควอเทอร์นารี ได้แก่ การให้คำปรึกษา วิจัยและพัฒนา เทคโนโลยี, ที่ การวางแผนทางการเงินฯลฯ
- ภาคควินารี ครอบคลุมกิจกรรมที่ไม่แสวงหาผลกำไรที่สร้างคุณูปการต่อ สังคม จาก การศึกษา, สุขภาพ นันทนาการ ฯลฯ ตัวอย่างของภาคควินารี ได้แก่ การกระทำขององค์กรภาคประชาสังคม (CSO) ผู้นำด้านเทคโนโลยี ผู้มีอิทธิพลหรือการอ้างอิงทางสังคม งานราชการของ รัฐบาล, ท่ามกลางคนอื่น ๆ.
ประชากรที่ไม่ได้ใช้งานทางเศรษฐกิจ
ประชากรที่ไม่ได้ใช้งานทางเศรษฐกิจเป็นส่วนหนึ่งของประชากรที่ไม่มีงานทำหรือการค้าและไม่ได้มองหา ประกอบด้วยกลุ่มคนที่มีลักษณะดังต่อไปนี้
- เยาวชนอายุตั้งแต่สิบหกปีขึ้นไปซึ่งไม่จัดประเภทเป็นลูกจ้าง
- นักเรียนทุกประเภทของการศึกษา (โรงเรียนประถมศึกษา ระดับโรงเรียน ฯลฯ) ที่ไม่ได้ทำงาน
- ผู้เกษียณอายุหรือผู้รับบำนาญ
- อาสาสมัครในกิจกรรมทางสังคมหรือการกุศล